Objawy bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego

W medycynie niedokrwienie mięśnia sercowego jest rozumiane jako stan przepływu krwi wieńcowej, gdy objętość krwi przepływającej do mięśnia sercowego jest niewystarczająca do zapewnienia prawidłowego funkcjonowania serca z istniejącym obciążeniem. Niedokrwienna (wieńcowa) choroba serca jest chorobą, która dotyka obecnie ogromną liczbę pacjentów. Pomimo wysiłków lekarzy obserwuje się stały wzrost liczby wykrytych przypadków tej choroby.

Cechy i objawy niedokrwienia serca

Charakterystyczną cechą tej choroby jest związek jej objawów z poziomem stresu na mięśniu sercowym. Im bardziej rozwinięte jest naruszenie dopływu krwi wieńcowej, tym niższa funkcjonalność mięśnia sercowego. Jak tylko obciążenie osiągnie wartość graniczną (indywidualnie dla każdego pacjenta), pojawiają się objawy choroby (objawy). Do momentu osiągnięcia pewnego poziomu obciążenia (stale malejącego wraz z postępem choroby) pacjent nie ma żadnych skarg.

Choroba znana jest od czasów starożytnych. Nazwa najbardziej rozpowszechnionej formy ips - angina, wywodząca się ze starożytnego greckiego "ściskania, kompresowania serca" potwierdza to. Później, gdy łacina stała się językiem medycyny, choroba została nazwana dławicą piersiową (choroba klatki piersiowej, kompresja klatki piersiowej, choroba klatki piersiowej). Powtarzając książki łacińskie na język rosyjski, mnisi scribal dokonali dosłownego tłumaczenia nazwy, aw rosyjskiej medycynie anginę zaczęto nazywać "dusznicą bolesną". Ropucha nie jest płazem, ale starym rosyjskim słowem oznaczającym chorobę, cierpienie.

Symptomatologia niedokrwienia mięśnia sercowego jest wyczerpująco odzwierciedlona przez starożytną nazwę. Pacjenci skarżą się na uczucie ciężkości, skurczu, napięcia lub ostrego bólu w klatce piersiowej podczas wysiłku fizycznego, który powoduje ich zatrzymanie i wywołuje uczucie braku powietrza i niemożność podjęcia pełnego oddechu. Charakterystyczną cechą ataku bólu niedokrwiennego jest ich zniknięcie po ustaniu stresu. Cała diagnoza i ocena ciężkości choroby wieńcowej opiera się na naturze, intensywności, czasie trwania i częstotliwości występowania ataków bólowych.

Przyczyny choroby niedokrwiennej serca

Główną przyczyną zmniejszenia objętości mięśnia sercowego jest spadek średnicy światła naczyń, które zasilają mięsień sercowy. Dzieje się tak zarówno w wyniku zmian o charakterze trwałym (np. Podczas tworzenia się blaszek miażdżycowych na ścianie naczynia), jak i przejściowych - w przypadku skurczu. Przyczyną prowadzącą do całkowitego zatrzymania przepływu krwi przez naczynie może być zator (cząsteczka tłuszczu lub powietrza) lub zakrzep krwi (grupa krwinek unieruchomionych razem - płytki krwi). W przypadku choroby zakrzepowo-zatorowej światło naczynia całkowicie się nakłada, a komórki mięśnia sercowego, które nie otrzymują pokarmu, umierają. Śmierć kawałka tkanki nazywa się martwicą. Martwica mięśnia sercowego spowodowana ostrym niedokrwieniem nazywana jest zawałem serca. W zależności od wielkości dotkniętego obszaru istnieje albo tworzenie się blizny tkanki łącznej w miejscu rozpadu tkanki mięśniowej, albo praca serca zatrzymuje się, prowadząc do śmierci.

Bezbolesne niedokrwienie

Koncepcja bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego (bmbim) pojawiła się w użyciu lekarzy po badaniach opublikowanych przez amerykańskiego kardiologa Jay N. Kohn na początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. Dr Jay N. Cohn (obecnie profesor medycyny i dyrektor Centrum Rasmussen w Zapobieganiu Chorobom Układu Krążenia w Bostonie, USA) odkrył, że badając grupy osób zaklasyfikowanych jako zdrowe według klasyfikacji klinicznej, obiektywnie udowodniono zmiany w dopływie krwi do serca.

Początkowo przedmiotem badań byli pacjenci ze zmniejszeniem światła naczyń zaopatrzeniowych, które zasilają mięsień sercowy podczas badania kontrastu rentgenowskiego. W tym samym czasie stopień zwężenia wyraźnie znacznie ograniczył przepływ krwi, ale badani nie mieli żadnych dolegliwości. Po elektrokardiografii wykryto zmiany podobne do tych występujących u pacjentów z zawałem mięśnia sercowego lub cierpiących na dusznicę bolesną.

Praktyczne wykorzystanie odkrycia Kona było poważnie ograniczone przez fakt, że arteriografia tętnic wieńcowych (ukierunkowane badanie radiopłaską naczyń zasilających serce) jest inwazyjnym badaniem związanym z wprowadzeniem specjalnych kontrastujących związków przez specjalny cewnik z naczynia obwodowego (tętnica łokciowa lub udowa) do krwioobiegu. W bardzo rzadkich przypadkach występują komplikacje, które stanowią zagrożenie dla zdrowia, a czasami życie podmiotu. Ponadto zastosowanie angiografii wieńcowej wymaga dostarczenia zaawansowanego sprzętu zaawansowanej technologii. Dlatego takie badanie jest wyznaczane tylko w przypadku niektórych wskazań.

Dalsze badanie problemu istnienia bezbolesnego niedokrwienia, zarówno przez samego Jaya N. Kohna, jak i jego licznych obserwatorów, odkryło i uzasadniło możliwość zastosowania nieinwazyjnych metod badania, które nie są niebezpieczne dla pacjenta w diagnozowaniu tego zjawiska. Takie badania są prowadzone bez wprowadzania do ciała i nie powodują powikłań.

Rozpoznanie bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego

Najczęstsze w diagnostyce niedokrwienia latentnego mięśnia sercowego są następujące nieinwazyjne metody badawcze:

  • elektrokardiogram według metody Holtera (ciągłe rejestrowanie EKG w ciągu dnia z jednoczesnym utrwaleniem zmiany obciążenia ciała osoby badanej);
  • testy obciążeniowe (zapis EKG, gdy pacjent jest narażony na regulowane zwiększone obciążenie, które otrzymuje, gdy znajduje się na rowerze stacjonarnym lub automatycznej bieżni);
  • farmakologiczne testy stresu (badanie elektrokardiogramu ze sztucznie wywołanymi lekami krótkotrwałym obciążeniem serca);
  • echokardiografia stresowa (badanie ultrasonograficzne serca podczas fizycznych lub farmakologicznych badań wysiłkowych);
  • ładunek scyntygraficzny (identyfikacja obszarów niedokrwienia mięśnia sercowego przez nagromadzenie izotopów promieniotwórczych w tkance mięśniowej krwi krążeniowej).

Żadna z zastosowanych metod nie dostarcza wyczerpującego opisu zakresu i skali procesów niedokrwiennych zachodzących w sercu. Ale ich stosowanie może znacznie poprawić zarówno diagnozę i skuteczność leczenia, jak i jakość prognozy przebiegu choroby.

Leczenie bezbolesnego niedokrwienia

Bezbolesne niedokrwienie mięśnia sercowego zostało podzielone na trzy typy przez Jay N. Kohn.

Bezbolesne niedokrwienie mięśnia sercowego

. lub: bezobjawowe, "ciche" niedokrwienie miokardium

Bezbolesne niedokrwienie mięśnia sercowego to przemijające (chwilowe) zaburzenie zaopatrzenia w krew mięśnia sercowego (mięśnia sercowego), jego metabolizm (metabolizm), funkcja lub aktywność elektryczna, któremu nie towarzyszy bolesny atak lub jego odpowiednik (duszność, zaburzony rytm serca i inne nieprzyjemne odczucia), ale zapisane na elektrokardiogramie. Bezbolesne niedokrwienie mięśnia sercowego może być zarówno samopodtrzymujące się, jak i połączone z innymi postaciami choroby niedokrwiennej serca.

Objawy bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego

Formularze

  • Typ 1 występuje u osób ze sprawdzoną (przy użyciu angiografii wieńcowej) zwężeniem tętnic wieńcowych, które nie występowały w przeszłości:
    • ataki dławicy piersiowej (choroba objawiająca się dyskomfortem lub bólem w klatce piersiowej o charakterze ściskającym, opresyjnym, który jest zlokalizowany (zlokalizowany) najczęściej za mostkiem i może promieniować (dawać) na lewe ramię, szyję, dolną szczękę, obszar nadbrzusza ("pod łyżką")) ;
    • ataki zawału mięśnia sercowego (śmierć komórek mięśnia sercowego z powodu upośledzenia dopływu krwi w tym obszarze);
    • zaburzenia rytmu serca lub zastoinowa niewydolność serca (stan ciała, w którym kurczliwość mięśnia sercowego (mięśnia sercowego) słabnie, w wyniku czego serce nie może w pełni dostarczyć organizmowi odpowiedniej ilości krwi, co objawia się poważną słabością i szybkim zmęczeniem).
  • Typ 2 jest wykrywany u pacjentów z zawałem mięśnia sercowego w historii bez napadów dławicy piersiowej;
  • Typ 3 występuje u pacjentów z typowymi udarami lub ich odpowiednikami.

Tak więc w drugiej i trzeciej grupie są osoby z rozpoznaną chorobą niedokrwienną serca (grupa chorób charakteryzujących się zaburzonym krążeniem krwi w tętnicach, zaprojektowana w celu zapewnienia zaopatrzenia mięśnia sercowego w niezbędny dopływ krwi).

Powody

  • Miażdżyca tętnic wieńcowych tętnic wieńcowych jest chorobą przewlekłą charakteryzującą się pogrubieniem i utratą sprężystości ścian tętnic, zwężeniem ich światła z powodu tzw. Blaszek miażdżycowych - formacji składających się z mieszaniny tłuszczów, przede wszystkim cholesterolu (substancja tłuszczowa, która jest "materiałem budowlanym" "Dla komórek ciała) i wapnia, - z późniejszym zaburzeniem dopływu krwi do serca;
  • skurcz naczyń wieńcowych z miażdżycą tętnic lub bez niej, który zmienia czynność tętnic wieńcowych (zaopatrywanie mięśnia sercowego) z powodu nadwrażliwości na czynniki środowiskowe (na przykład na stres).

Najczęściej bezbolesne niedokrwienie obserwuje się u pacjentów z podwyższonym poziomem cukru we krwi.

Kardiolog pomoże w leczeniu choroby

Bezbolesne niedokrwienie mięśnia sercowego

Bezbolesne niedokrwienie mięśnia sercowego jest szczególną postacią choroby niedokrwiennej serca z obiektywnie wykrywalnymi objawami niewystarczającego dopływu krwi do mięśnia sercowego, co nie objawia się bólem. Chorobie nie towarzyszą objawy typowe dla IHD - duszność, arytmia, zespół bólowy. Jednocześnie obiektywne metody badawcze (elektrokardiografia, monitorowanie holterowskie, angiografia wieńcowa) rejestrują zmiany miokardialne charakterystyczne dla dusznicy bolesnej. Pomimo bezobjawowego, "cichego" niedokrwienia ma niekorzystne prognozy i wymaga szybkiego leczenia - korekty stylu życia, terapii lekowej, a czasem operacji kardiochirurgicznej.

Bezbolesne niedokrwienie mięśnia sercowego

Bezbolesne niedokrwienie mięśnia sercowego (SMI) jest jednym z wariantów CHD, w którym istnieje obiektywny dowód niedokrwienia mięśnia sercowego, ale jego objawy kliniczne są nieobecne. Obserwuje się go zarówno u pacjentów z różnymi postaciami choroby niedokrwiennej, jak i u osób bez uprzednio zdiagnozowanych patologii wieńcowych. Częstość występowania choroby wynosi 2-5% wśród ogólnej populacji, 12-25% wśród pacjentów z czynnikami ryzyka CHD: obciążoną dziedzicznością, nadciśnieniem samoistnym, otyłością, brakiem aktywności fizycznej, cukrzycą i złymi nawykami. Objawy SMI są wykrywane na EKG u co ósmego badanego powyżej 55 roku życia.

Przyczyny bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego

Epizody niedokrwienia "niemego", podobnie jak typowe bolesne udary, występują pod wpływem różnych czynników: wysiłku fizycznego, stresu, palenia tytoniu, zimna, wysokiej temperatury, wysokiego spożycia alkoholu lub wysokich dawek kofeiny. Jednocześnie patofizjologiczne przyczyny leżące u podstaw SMI i wynikające z wpływu powyższych czynników to:

  • Zwężenie naczyń wieńcowych. W większości przypadków spowodowane przez zmiany miażdżycowe tętnic serca. W różnym stopniu nasilenia choroba ta jest rozpoznawana u więcej niż połowy pacjentów z epizodami "niemego" niedokrwienia. Jest klinicznie ważne, aby zmniejszyć prześwit tętnic wieńcowych o 30-70%. Oprócz miażdżycy zwężenie może być spowodowane ogólnoustrojowym zapaleniem naczyń, procesami nowotworowymi.
  • Angiospasm tętnic wieńcowych. Występuje ze względu na zmniejszenie wytwarzania naczyń krwionośnych śródbłonka o właściwościach rozszerzających naczynia krwionośne (NO, prostacyklina), zwiększenie uwalniania substancji o właściwościach zwężających naczynia krwionośne (angiotensyna 2, endotelina, serotonina, tromboksan 2A) i zwiększenie aktywności układu współczulno-nadnerczowego z powodu stresu i stresu.
  • Zakrzepica tętnic wieńcowych. Najczęściej spowodowane przez owrzodzenie blaszek miażdżycowych w naczyniach, skrzepy krwi z krwiobiegu z innych części układu krążenia, upośledzona funkcja krzepnięcia płytek krwi. Zakrzep może częściowo lub całkowicie zablokować światło naczynia. W pierwszym przypadku występują epizody bólu lub bezbolesne niedokrwienie, w drugim - zawał mięśnia sercowego.

Istnieją pewne grupy ryzyka, wśród których prawdopodobieństwo rozwoju SMI jest szczególnie wysokie. Są to osoby, które przeszły atak serca; pacjenci z kilkoma zagrożeniami rozwoju choroby wieńcowej; pacjentów z chorobą wieńcową w połączeniu z nadciśnieniem lub przewlekłą obturacyjną chorobą płuc. Do tej kategorii należą przedstawiciele zawodów o wysokim poziomie stresu: piloci, kontrolerzy ruchu lotniczego, kierowcy, chirurdzy itp.

Patogeneza

Sercem bezbolesnego niedokrwienia jest niedopasowanie zapotrzebowania mięśnia sercowego na tlen i faktyczna perfuzja mięśnia sercowego. Pod wpływem pewnych czynników (nadmierne obciążenie emocjonalne, wysiłek fizyczny itp.) Kardiomiocyty zaczynają odczuwać głód tlenu i kompensują syntezę energii beztlenowej - beztlenową glikolizę. Ten rodzaj metabolizmu glukozy prowadzi do szybkiego wyczerpania energii komórek, gromadzenia się związków, które normalnie podrażniają zakończenia nerwowe, które biorą udział w powstawaniu odczuwania bólu w korze mózgowej. W przypadku BBIM to odczucie nie występuje. Istnieje kilka hipotez patogenetycznych, ale żadna z nich nie wyjaśnia w pełni mechanizmu powstawania bezbolesnych napadów padaczkowych.

Bezbolesne epizody niedokrwienia są związane ze zmniejszoną wrażliwością zakończenia nerwów wewnątrzsercowych z powodu neuropatii cukrzycowej, częściowej śmierci neuronów w zawale, działania leków, toksyn. Paradoks polega na tym, że bezbolesne niedokrwienie występuje również u osób stosunkowo zdrowych bez historii czynników, które mogą zakłócać przewodnictwo włókien nerwowych serca (brak ataku serca, innych zdarzeń sercowo-naczyniowych, cukrzycy, przewlekłego lub ostrego zatrucia).

Brak bólu wiąże się również z brakiem siły i czasu trwania niedokrwienia mięśnia sercowego. Udowodniono doświadczalnie, że niedokrwienie powoduje ból dopiero po osiągnięciu określonych progów - przez co najmniej 3 minuty. Wiadomo jednak również o występowaniu bólu dławicowego z minimalnymi objawami niedokrwienia i, przeciwnie, braku jakichkolwiek objawów z długotrwałymi zaburzeniami perfuzji mięśnia sercowego.

"Łagodne" niedokrwienie tłumaczy się również brakiem bólu w związku ze zmniejszeniem liczby domięśniowych receptorów dla adenozyny (głównego aktywatora receptorów bólowych uwalnianych podczas niedokrwienia mięśnia sercowego) lub zmniejszenia wrażliwości tych receptorów na niego. Jednak nie jest możliwe wiarygodne ustalenie, jak zmienia się liczba receptorów od początku choroby, aż pacjent zwróci się o pomoc. Nie jest również jasne, dlaczego, przy takim samym stężeniu adenozyny, w niektórych przypadkach niedokrwienie jest "ciche", aw innych towarzyszy mu ból.

Brak bólu jest również związany ze wzrostem aktywności układu przeciwbólowego, który ma neurohumoralny mechanizm regulacji. Zmniejszenie bólu spowodowane aktywacją składnika nerwowego jest realizowane przez zwiększenie aktywności formacji siatkowej i wzgórza w mózgu. Składnik humoralny przejawia się wzrostem stężenia naturalnych opioidów - endorfin, które zmniejszają podatność na ból. Ustalono, że pacjenci z SMI mają wyższy poziom endorfin w osoczu krwi zarówno po wysiłku fizycznym, jak iw spoczynku niż pacjenci z klinicznymi objawami niedokrwienia.

Klasyfikacja

W celu prawidłowej oceny ciężkości stanu pacjenta w czasie leczenia lub badania i śledzenia dynamiki choroby w kardiologii stosuje się klasyfikację patologii zaproponowaną w 1985 r., Na podstawie danych historycznych, obrazu klinicznego, epizodów niedokrwienia. Zgodnie z nim istnieją trzy rodzaje bezbolesnego niedokrwienia:

  • Typ I. BBIM u pacjentów z hemodynamicznie widocznym zwężeniem tętnic serca, potwierdzonym przez koronarografię. Pacjenci nie mają ataków dławicy piersiowej, zawału mięśnia sercowego w przeszłości. Nie ma patologii rytmu serca, nie ma zastoinowej niewydolności serca.
  • Typ II. Niedokrwienie bez współistniejącej dławicy piersiowej, ale z zawałem mięśnia sercowego w historii pacjenta.
  • TypeIII. "Ciche" niedokrwienie u pacjentów z chorobą wieńcową z dławicą, skurczem naczyń. W ciągu dnia u tych pacjentów występują bolesne i bezbolesne ataki niedokrwienia.

W praktyce powszechnie stosuje się klasyfikację, w tym 2 typy choroby: typ 1 - SMI bez widocznych objawów charakterystycznych dla niedokrwienia mięśnia sercowego, niedokrwienie typu 2 - "ciche" w połączeniu z bolesnymi epizodami dławicy piersiowej, innymi postaciami choroby niedokrwiennej serca.

Objawy bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego

Przebieg bezbolesnego niedokrwienia polega na absolutnej bezbolesności jego epizodów. Istnieją tylko dwa wskaźniki, na które pacjent lub lekarz może podejrzewać obecność patologii: zdiagnozowaną dławicę piersiową, chorobę niedokrwienną serca lub zawał mięśnia sercowego w historii i bezpośrednie wykrycie SMI podczas profilaktycznego badania czynności serca, z charakterystycznymi zmianami zarejestrowanymi na kardiogramie. W 70% przypadków możemy mówić o istnieniu bezbolesnego niedokrwienia u pacjentów po zawale mięśnia sercowego lub z CHD. Prawie wszyscy tacy pacjenci mają 4 bezbolesne ataki na każdy atak, któremu towarzyszy ból.

Komplikacje

Obecność SMI pacjenta jest niekorzystnym sygnałem wskazującym na wysokie ryzyko powikłań. U takich pacjentów częstość nagłej śmierci sercowej jest 3 razy większa niż w przypadku bolesnych ataków niedokrwiennych. Zawał mięśnia sercowego z bezbolesnym niedokrwieniem ma mniej wyraźne, ukryte objawy, których intensywność nie jest wystarczająca, aby zaalarmować pacjenta, zmuszając go do podjęcia niezbędnych środków ostrożności: zatrzymać lub zmniejszyć wysiłek fizyczny, zażywać leki, poprosić o pomoc. Oczywiste objawy kliniczne w tym przypadku pojawiają się już w momencie, gdy wystąpiło masywne uszkodzenie mięśnia sercowego, a prawdopodobieństwo zgonu znacząco wzrosło.

Diagnostyka

Ze względu na bezbolesność SMBI jego diagnoza opiera się na instrumentalnych metodach badawczych, które mogą dostarczyć obiektywnych informacji na temat obecności i stopnia niedokrwienia mięśnia sercowego. Uważa się, że najbardziej znaczące markery takiego niedokrwienia nie mają objawów klinicznych, ale rejestrowane przez aparat, zmiany w pracy serca. Można również założyć obecność bezbolesnego niedokrwienia podczas oceny dopływu krwi do mięśnia sercowego. Te i inne dane są uzyskiwane przy użyciu następujących metod diagnostycznych:

  • EKG w spoczynku. Jedna z najczęstszych, najprostszych w wykonaniu i dostępnych metod diagnostycznych. Umożliwia otrzymywanie informacji o zmianach w pracy serca, charakterystycznych dla niedokrwienia mięśnia sercowego. Wadą EKG jest możliwość rejestrowania danych tylko w stanie fizycznego odpoczynku, podczas gdy bezbolesne ataki mogą czasami występować tylko podczas ćwiczeń.
  • Holter monitorowania EKG. Więcej informacji niż rutynowe EKG. Daje o wiele więcej kompletnych informacji, ponieważ odbywa się w codziennej rutynie, która jest znana pacjentowi. Ujawnia liczbę epizodów SMBI, określa ich czas trwania, zależność od aktywności fizycznej i emocjonalnej w ciągu dnia.
  • Ergometria rowerowa. Istota metody - w rejestracji EKG i ciśnienia krwi z odmierzonym wzrostem aktywności fizycznej. W tym samym czasie, ze względu na rosnącą częstość akcji serca zapotrzebowanie mięśnia sercowego wzrasta. W przypadku bezbolesnego niedokrwienia zwiększenie podaży krwi jest niemożliwe z powodu patologii naczyń wieńcowych, co oznacza, że ​​mięsień sercowy zaczyna cierpieć na niedokrwienie, które jest ustalane za pomocą elektrokardiografii.
  • Angiografia wieńcowa (CAG). Uważa się ją za jedną z głównych metod diagnozy SMBI ze względu na obecność udowodnionego bezpośredniego związku między chorobą a zwężeniem tętnic wieńcowych. Metoda pozwala określić charakter i stopień zwężenia tętnic serca, ustalić, ile i które naczynia są dotknięte, jaka jest długość zwężenia. Dane z CAG znacząco wpływają na wybór leczenia.
  • Echokardiografia obciążeniowa. Normalnie serce kurczy się rytmicznie, a włókna mięśniowe działają płynnie. Ten rytm i konsystencja utrzymuje się nawet przy wysiłku fizycznym, gdy zwiększa się częstość akcji serca. Podczas pracy fizycznej miejsce hipoperfuzji mięśnia sercowego zaczyna działać asynchronicznie z resztą mięśnia sercowego. Te nieprawidłowości w redukcji synergii są rejestrowane podczas echokardiografii wysiłkowej.
  • SPECT miokardium. Tomografia komputerowa emisji pojedynczego fotonu umożliwia ocenę charakteru dopływu krwi do mięśnia sercowego na poziomie mikrokrążenia, określenie stopnia uszkodzenia miocytów oraz umożliwia odróżnienie zmian bliznowokomórkowych i zawałowych od niedokrwienia. Za pomocą SPECT można określić, w jak dużym stopniu zwężenie tętnic wieńcowych upośledza ukrwienie i kurczliwość mięśnia sercowego.
  • PET-CT serca. Daje możliwość oszacowania obszaru i głębokości zaburzeń zaopatrzenia w krew sercową. Zaletą PET jest zdolność do naprawy najmniejszych zmian funkcji śródbłonka, charakterystycznych dla utajonego rozwoju blaszek miażdżycowych ze skłonnością do rozpadu. W ten sposób staje się możliwe wczesne wykrycie miażdżycy tętnic wieńcowych i przyjęcie środków zapobiegawczych w leczeniu.

Leczenie bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego

Algorytmy leczenia SMI odpowiadają tym w innych postaciach IHD. Celem terapii jest wyeliminowanie etiologicznych i patogenetycznych podstaw choroby. Rozpocznij leczenie z wykluczeniem czynników ryzyka - palenia tytoniu, bezczynności fizycznej, nieracjonalnej diety z dużą ilością tłuszczów zwierzęcych, soli, czerwonego mięsa, alkoholu. Szczególną rolę odgrywa korekcja zaburzeń metabolizmu lipidów i węglowodanów, kontrola ciśnienia krwi, utrzymanie satysfakcjonującej glikemii w cukrzycy. Leczenie farmakologiczne ma na celu wspomaganie aktywności mięśnia sercowego, zwiększenie jego użyteczności funkcjonalnej i normalizowanie rytmu. Zapewnia użycie:

  1. β-blokery (BAB). Mają zdolność obniżania częstości akcji serca, mają wyraźny efekt przeciw dusznicy bolesnej, poprawiają tolerancję mięśnia sercowego na aktywność fizyczną. Wykazano, że BAB zmniejsza czas trwania i częstotliwość bolesnych i bezbolesnych epizodów niedokrwienia mięśnia sercowego. Ze względu na wyraźny efekt antyarytmiczny poprawiają rokowanie życia.
  2. Antagoniści wapnia (AK). Zmniejsz tętno, rozszerz tętnice wieńcowe i obwodowe, normalizuj rytm serca. Ze względu na zdolność do hamowania procesów metabolicznych w kardiomiocytach, zmniejszają one zapotrzebowanie na tlen i zwiększają ich tolerancję na każdy wysiłek fizyczny. Występowanie epizodów choroby w porównaniu z BAB jest mniej skuteczne.
  3. Azotan Zmniejsz opór w tętnicach wieńcowych, pobudzaj przepływ krwi przez krew, rozprowadź go w kierunku niedokrwiennych obszarów miokardium, zwiększ liczbę aktywnych zabezpieczeń, zespolenie międzyczołowe. Rozwiń światło naczyń wieńcowych w miejscach zmian miażdżycowych, wykazując działanie kardioprotekcyjne.
  4. Naczynia azotujące podobne do azotanów. Ich głównym efektem jest stymulacja przez endoteliocyty tętnic obwodowych i wieńcowych w celu uwolnienia silnego czynnika rozszerzającego naczynia krwionośne, tlenku azotu. Dzięki niemu poprawia się dopływ krwi do mięśnia sercowego, zmniejsza się zapotrzebowanie na miocyty serca na tlen. Nie eliminuj przyczyn bezbolesnego niedokrwienia, ale zmniejsz częstotliwość jego epizodów.
  5. Statinov. Działają na jednym z najważniejszych ogniw w patogenezie bezbolesnego niedokrwienia - w procesie miażdżycowym. Skutecznie obniżają poziom lipoprotein o niskiej gęstości (LDL) we krwi, zapobiegając w ten sposób powstawaniu blaszek miażdżycowych na ścianach tętnic wieńcowych, zapobiegając ich zwężeniu i zaburzając perfuzję mięśnia sercowego.
  6. Inhibitory ACE. Wykazują właściwości sercowo-naczyniowe i ochronne. Kardioprotekcja wyraża się w przywracaniu i utrzymywaniu równowagi pomiędzy wymaganiami mięśnia sercowego dla tlenu i jego dostarczaniem. W stosunku do naczyń mają one działanie przeciw miażdżycowe, normalizują funkcję śródbłonka, co przyczynia się do utrzymania tonu i elastyczności ścian tętnic.
  7. Leki przeciwpłytkowe. Zmniejszenie zdolności krzepnięcia płytek krwi i zmniejszenie zakrzepów krwi w obszarach uszkodzonych tętnic wieńcowych. Pokazany w pierwszej kolejności pacjenci z bezbolesnym niedokrwieniem i zawałem mięśnia sercowego. Znacznie zmniejsza ryzyko nawracających zdarzeń wieńcowych, zwłaszcza nagłej śmierci wieńcowej.

Leczenie chirurgiczne polega na przywróceniu prawidłowej lub zbliżonej do prawidłowej perfuzji mięśnia sercowego. Jest to wykonywane przez wykonanie CABG lub stentowanie tętnic wieńcowych. Wybór metody zależy od początkowego stanu pacjenta, stopnia i stopnia uszkodzenia tętnic serca, chorób współistniejących, obszaru niedokrwiennego obszaru miokardium itp.

Prognozy i zapobieganie

Rokowanie choroby bez odpowiedniego leczenia jest niekorzystne. Około połowa pacjentów ze stabilnym przebiegiem choroby wieńcowej i atakiem bezbolesnego niedokrwienia cierpi na choroby wieńcowe (nie powodujący zgonu zawał serca, śmierć, ataki dusznicy bolesnej wymagające hospitalizacji) przez 2,5 roku po postawieniu diagnozy. Wśród pacjentów z SMI, którzy wcześniej mieli zawał serca, śmiertelność wynosi 20%. Coroczne badania kontrolne przeprowadzane przez kardiologa, szczególnie po 50 latach (w tym u pacjentów bez CHD), szybkie wykrycie epizodów niedokrwiennych i terapii zmniejszają częstość występowania niewydolności serca w SMI i umieralności po ich wystąpieniu.

Bezbolesne niedokrwienie mięśnia sercowego: jak rozpoznać i leczyć?

Jesteśmy przyzwyczajeni do tego, że jeśli nic nie boli, oznacza to, że wszystko jest w porządku. Jednak myślenie jest tak niebezpieczne, ponieważ istnieją warunki, które nie wpływają na ogólny stan pacjenta, a jednocześnie powodują procesy patologiczne w ciele. Choroby te obejmują bezbolesne niedokrwienie mięśnia sercowego.

Cechy choroby

Bezbolesne niedokrwienie mięśnia sercowego (SMI) to czasowe zaburzenie dopływu krwi, metabolizmu i elektrycznej aktywności serca, któremu nie towarzyszą określone objawy, takie jak ból lub duszność.

BBIM może występować jako niezależna choroba lub być łączony z innymi. Statystyki pokazują, że większość osób starszych choruje na BBIM.

Klasyfikacja bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego

Bezbolesne niedokrwienie dzieli się zwykle według klasyfikacji Cohna z 1993 r. Na kilka typów:

  • Pierwszy. Pojawia się jednak u osób ze zwężeniem koronarografii, pod warunkiem, że w przeszłości nie doznały one udaru mózgu, zawału mięśnia sercowego, zaburzeń rytmu serca i zastoinowej niewydolności serca.
  • Drugi. Rozpoznano go u osób po przebytym zawale mięśnia sercowego, nie cierpiących jednak na udary.
  • Trzeci. Manifestowane u pacjentów z dławicą piersiową.

Jeśli upraszczać, to drugi i trzeci typ obejmuje pacjentów z historią choroby niedokrwiennej serca.

Przyczyny

Najczęstszą przyczyną bezbolesnego niedokrwienia jest miażdżycowa choroba naczyniowa. Blaszki miażdżycowe nadmiernie zawężają naczynia, tym samym zakłócając dopływ krwi do mięśnia sercowego. Również niedokrwienie może pojawić się na tle skurczu naczyń wieńcowych, które zmieniają aktywność tętnic wieńcowych. Skurcz występuje najczęściej również z powodu arteriosklerozy tętnic.

Lekarze identyfikują kilka czynników ryzyka, które razem mogą prowadzić do miażdżycy i skurczu, a także do bezbolesnego niedokrwienia. Należą do nich:

  1. cukrzyca;
  2. nadciśnienie;
  3. wysoki poziom cholesterolu we krwi;
  4. częste zawirowania emocjonalne;
  5. otyłość;
  6. siedzący tryb życia;
  7. palenie tytoniu;
  8. nadużywanie alkoholu;
  9. podeszły wiek;

Objawy charakterystyczne dla bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego znajdują się poniżej.

Objawy

Osobliwością bezbolesnego niedokrwienia jest to, że pacjent odczuwa satysfakcję. Objawy bólowe są całkowicie nieobecne, więc pacjent może nie być świadomy swojego problemu aż do wystąpienia powikłań.

Często chorobie towarzyszą ogólne objawy, takie jak zmęczenie, osłabienie i zawroty głowy, na które wielu pacjentów nie zwraca uwagi. Przeczytaj więcej na temat diagnozy i leczenia bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego.

Diagnostyka

Często niedokrwienie występuje przypadkowo, ponieważ nie przeszkadza pacjentowi. Jednakże, jeśli pacjent był podejrzany o bezbolesne niedokrwienie, wówczas pomiary diagnostyczne rozpoczynają się od zebrania anamnezy skarg, życia i rodziny. Dane te pomagają zasugerować niedokrwienie i zidentyfikować czynniki ryzyka. Następnie lekarz przeprowadza badanie fizykalne, które ujawnia szmer w sercu, świszczący oddech w płucach i inne objawy.

Dalsza diagnostyka to badania laboratoryjne i sprzętowe zaprojektowane w celu potwierdzenia diagnozy. takie można uznać:

  • Ogólne an-z krwi i moczu, pomoc w analizie ogólnego stanu pacjenta.
  • Biohim badanie krwi, które pomaga zidentyfikować czynniki ryzyka niedokrwienia u pacjenta.
  • EKG wykazujące przerost lewej komory.
  • EchoCG, ocena budowy i wielkości serca, stopień miażdżycy, umożliwiający badanie przepływu krwi w sercu,
  • Monitorowanie EKG dla Holtera, wykazujące epizodyczność BBIM.

Jeśli to konieczne, można przeprowadzić inne badania, np. CPEX, próbki medyczne, próbki izotopów promieniotwórczych i MSCT, które są przeprowadzane tylko przy użyciu określonego sprzętu.

Bardziej szczegółowo na temat rozpoznania latentnego niedokrwienia mięśnia sercowego powie specjalistom w filmie poniżej:

Leczenie

Leczenie bezobjawowego niedokrwienia mięśnia sercowego opiera się na połączeniu technik terapeutycznych i medycznych. Wskazane jest przeprowadzenie działań terapeutycznych w szpitalu, ponieważ pomoże to w śledzeniu stanu pacjenta.

Terapeutyczny

W pierwszej parze metoda terapeutyczna ogranicza wszelkie stresy: fizyczne i emocjonalne. W takim przypadku pacjent może wykonywać fizykoterapię, która tylko poprawi jego stan. W każdym razie najpierw musisz omówić ten moment z personelem.

Podczas całego zabiegu konieczne jest przestrzeganie właściwego odżywiania. Trzeba więc wyeliminować słone i tłuste potrawy, ograniczyć spożycie płynów do 1,2 litra, oprzeć się na warzywach i owocach. W tym samym okresie musisz rzucić palenie.

Lekarski

Terapia farmakologiczna ma na celu ogólną poprawę samopoczucia pacjenta i przywrócenie prawidłowego przepływu krwi. W tym celu przepisywane są takie leki:

  1. leki przeciwpłytkowe, które zmniejszają krzepliwość krwi;
  2. beta-blokery, które rozszerzają naczynia krwionośne;
  3. antagoniści wapnia, hamujący wnikanie wapnia do mięśnia;
  4. leki obniżające poziom cholesterolu obniżające stężenie cholesterolu;
  5. Inhibitory ACE, które obniżają ciśnienie krwi;

Możesz także użyć innych leków, na przykład, azotanów, aby złagodzić objawy bólowe, diuretyki, aby złagodzić obciążenie serca lub antyarytmiczne, aby znormalizować rytmy serca.

Operacja

Ponieważ SMI są często odkrywane późno, terapia lekami nie zawsze kończy się sukcesem, dlatego często wymagana jest operacja. do podstawowych typów operacji należą:

  • Angioplastyka wieńcowa polegająca na umieszczeniu metalowego stentu w zwężonym naczyniu. Stent pomaga rozszerzyć naczynie i utrzymać go w dobrym stanie.
  • Chirurgia pomostowania tętnic wieńcowych, podczas której chirurg tworzy łóżko naczyniowe, przez które dostarczana jest krew do dotkniętego obszaru.

Można również zastosować inne operacje: od angioplastyki balonowej po przeszczep serca.

Zapobieganie chorobom

Działania prewencyjne mają na celu wyeliminowanie czynników groźnych i polegają na:

  • Całkowite zaprzestanie palenia.
  • Regulacja spożycia napojów alkoholowych. Na dzień nie można spożywać więcej niż 30 gramów alkoholu.
  • Wyjątek stres psycho-emocjonalny. Jeśli nie możesz ich uniknąć, musisz wziąć środki uspokajające.
  • Utrzymuj prawidłową masę ciała. Możesz znaleźć optymalny indeks dla siebie, korzystając z kalkulatora z sieci lub dzieląc swoją własną wagę w kg na wysokość w metrach, do kwadratu. Indeks powinien wynosić od 20-25.
  • Obserwowanie normalnej aktywności fizycznej. Fiz. ładunki muszą być codzienne i stałe, co najmniej 20 minut dziennie. Oddzielnie od nich wskazane jest angażowanie się w dynamiczne ćwiczenia cardio.
  • Zgodność z zasadami racjonalnego żywienia, w którym spożycie tłustych, smażonych i konserwowanych pokarmów zostanie zmniejszone. Aby normalnie funkcjonować serce, musisz jeść więcej błonnika, warzyw i owoców, chudego mięsa i ryb.
  • Kontroluj poziom cholesterolu, cukru we krwi i insuliny.

Nawet przy przestrzeganiu wszystkich powyższych zaleceń konieczne jest okresowe poddanie się rutynowemu badaniu kardiologa.

O diecie podczas choroby wieńcowej powie wideo poniżej:

Komplikacje

Najczęstszym powikłaniem bezbolesnego niedokrwienia jest przejście do innej postaci choroby. W tym przypadku pacjent ma bolesne ataki i inne objawy, w zależności od postaci. Inne powikłania to:

Pomimo faktu, że bezbolesne niedokrwienie jest bezobjawowe i może wydawać się, że nie stanowi zagrożenia dla życia pacjenta, patologia może prowadzić do nagłej śmierci wieńcowej. Bez kompetentnej pierwszej pomocy śmierć wieńcowa zawsze kończy się śmiercią.

Prognoza

Pracownicy służby zdrowia oceniają prognozy BBIM jako niekorzystne. U około 35% pacjentów bezobjawowe niedokrwienie rozwija się w dusznicę bolesną i nagłą śmierć wieńcową.

Statystyki pokazujące, że historia tej postaci samego niedokrwienia zwiększa ryzyko nagłej śmierci o 5 razy, arytmie - 2 razy, niewydolność serca - 2 razy.

Bezbolesne niedokrwienie mięśnia sercowego - jak go zidentyfikować?

Bezbolesne niedokrwienie mięśnia sercowego występuje u 2-55% zdrowej populacji. Wskaźnik ten jest odpowiedni nawet dla krajów o wysokim standardzie życia. Choroba dotyczy 25-30% pacjentów z miażdżycą po zawale i prawie każda osoba ze zdiagnozowaną dławicą piersiową.

Ponadto, u pacjentów z cukrzycą, palaczami i osobami z wysokim ciśnieniem krwi występuje zwiększone ryzyko.

Wykrywanie choroby jest niekorzystnym czynnikiem prognostycznym. Wczesne wykrycie i leczenie tej choroby jest integralną częścią zapobiegania uszkodzeniu mięśnia sercowego.

Co to jest ciche niedokrwienie mięśnia sercowego?

Pierwsze wzmianki o tej diagnozie pochodzą z 1957 roku, kiedy P. Wood opublikował informacje na temat swoich obserwacji. Poinformował, że u jednej czwartej pacjentów nieprawidłowości w elektrokardiogramie nie były związane z bolesnymi odczuciami.

Choroba jest wykrywana przez wykonywanie różnych procedur diagnostycznych, ale nie ma takich znaków jak:

  • ból angiotyczny;
  • duszność;
  • zaburzenie rytmu serca;
  • "Zniknięcie" serca;
  • dławica piersiowa itp.

Objawy te nie są wykrywane ani w spoczynku, ani po aktywności fizycznej. Choroba jest klasyfikowana według niektórych parametrów.

Objawy

Bezbolesne niedokrwienie mięśnia sercowego (znane również jako "nieme") nie ma wyraźnego obrazu objawowego. W rzadkich przypadkach charakteryzuje się osłabieniem lub zmęczeniem. Można jednak podejrzewać tę chorobę na podstawie objawów charakterystycznych dla współistnienia z jakąś formą diagnozy.

Bezbolesne niedokrwienie mięśnia sercowego, którego objawy są całkowicie nieobecne, jest zwykle wykrywane przez przypadek podczas badania.

Diagnostyka

Istnieje szereg technik instrumentalnych służących identyfikacji choroby. Przydziel:

  1. Metody elektrokardiograficzne. Elektrokardiogram (EKG) wykonywany jest w spoczynku. Procedura nie wymaga wcześniejszego przygotowania. Jeśli taki zapis EKG nie pozwala na wyciągnięcie wniosków dotyczących choroby, przeprowadza się testy obciążenia sercowego. Sztucznie powodują atak choroby wieńcowej (choroba wieńcowa), przyczyniając się do rejestracji zmian wykrytych tylko podczas ataku.
  2. Ocena perfuzji mięśnia sercowego. Umożliwia ocenę zaburzeń metabolicznych za pomocą markerów radioaktywnych. Niektóre rodzaje badań przyczyniają się do zrozumienia stopnia uszkodzenia komórek mięśnia sercowego i oceny przepływu krwi.
  3. Badanie ultrasonograficzne. Pozwalają uzyskać dane wizualne dotyczące patologii serca i choroby niedokrwiennej serca (w tym bezbolesne niedokrwienie mięśnia sercowego ICD 10), w celu oceny pracy mięśnia sercowego.

Częstość występowania bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego u pacjentów z różnymi postaciami choroby wieńcowej

Leczenie

Przede wszystkim należy wyeliminować czynniki ryzyka:

  • rzuć palenie;
  • normalizować ciężar;
  • obserwuj tryb aktywności ruchowej;
  • ograniczyć stosowanie produktów solnych i tłuszczów zwierzęcych;
  • normalizować metabolizm węglowodanów.

Bezbolesne niedokrwienie mięśnia sercowego, którego rozpoznanie i leczenie odgrywa kluczową rolę w poprawie jakości życia pacjenta, oznacza pewną terapię. Najczęściej uciekali się do spotkania:

  1. V-blokery. Leki zmniejszają liczbę i siłę skurczów serca, redukując liczbę ataków "niedołężnego" niedokrwienia.
  2. Antagoniści wapnia. Zmniejsza penetrację jonów wapnia w tkance serca. Mają wyraźny efekt rozszerzający naczynia krwionośne.
  3. Azotany Rozszerz naczynia krwionośne, zmniejsz ból.
  4. Trimetazydyna. Zwiększa dopływ krwi do tkanki sercowej, działa kardioprotekcyjnie.
  5. Statyny. Zmniejsz syntezę cholesterolu.
  6. Inhibitory ACE. Przyczyniaj się do obniżenia ciśnienia krwi.

Według wskazań, w niektórych przypadkach stosuje się leczenie chirurgiczne (pomostowanie tętnic wieńcowych, angioplastyka wieńcowa itp.).

Prognoza

Z reguły przy robieniu podobnej diagnozy prognozy są słabe. U co trzeciego pacjenta występuje dławica piersiowa, zawał mięśnia sercowego lub zgon.

Przydatne wideo

Dodatkowe informacje na temat bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego można znaleźć w tym filmie:

Bezbolesne niedokrwienie mięśnia sercowego

Wiele osób cierpi na chorobę wieńcową (IHD) i wszyscy wiedzą, że objawia się ona ciężkimi bólami serca. Jednak bardzo mała liczba osób jest informowana o bezobjawowej postaci CHD. Powiemy Ci o tym formularzu.

Co to jest - ciche niedokrwienie mięśnia sercowego?

Takie niedokrwienie jest chorobą wieńcową, w której cierpi również dopływ krwi do mięśnia sercowego, ale nie ma objawów klinicznych.

Ta postać choroby niedokrwiennej może występować u doskonale zdrowych osób (2-3%).

Przyczyny

Miażdżycowe uszkodzenie tętnic zaopatrujących serce jest główną przyczyną "cichego" niedokrwienia mięśnia sercowego. Czynniki wpływające na rozwój bezobjawowego niedokrwienia są podobne do czynników ryzyka choroby niedokrwiennej serca. W poprzednich dyskusjach omawialiśmy to szczegółowo.

W 1985 r. Cohn zaproponował uwypuklenie postaci niedokrwienia mięśnia sercowego, którego pojawienie się nie powoduje bólu.

  • Najczęstsze niedokrwienie, całkowicie bezobjawowe, charakteryzuje się znamiennymi zmianami miażdżycowymi w naczyniach sercowych.
  • Może rozwinąć się u ludzi po ataku serca.
  • Obserwowane u pacjentów ze stabilną i niestabilną dławicą piersiową.

Ważne jest, aby bezbolesne niedokrwienie mięśnia sercowego było wyzwalane przez palenie tytoniu, fizyczne przeciążenie, stres i zniesienie azotanów.

Powstaje impuls bólu od ogniska niedokrwiennego do ośrodkowego układu nerwowego. Takie impulsy przekazywane są przez współczulny układ nerwowy. W tym przypadku epizody niedokrwienia mięśnia sercowego rozwijają się u osób z patologią tego układu nerwowego. Takie zmiany są częstsze u osób z cukrzycą iu tych, którzy przeszli już zawał mięśnia sercowego.

  • Zwiększa aktywność układu bólowego.

Taki system nazywany jest także antynocyceptywnym i wiąże się ze zwiększonym uwalnianiem specjalnych substancji - endorfin do krwi. Mają wyraźny efekt przeciwbólowy. Jeśli są przydzielane w dużych ilościach, zwiększają próg wrażliwości na ból u osób z bezbolesnym niedokrwieniem mięśnia sercowego.

Na rozwój bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego wpływają czynniki związane z psychologią człowieka. Istnieją trzy czynniki, które pomagają osobie chronić się przed bólem.

  • Zjawisko zaprzeczania pomaga osobie bronić się przed różnymi sytuacjami, które mu przeszkadzają lub przeszkadzają. Ale jednocześnie to zjawisko jest przyczyną niedoszacowania ich stanu.
  • Analiza poznawcza opiera się na fakcie, że osoba siłą woli tłumi swoje odczucia bólowe, uważa je za normalne i nie kojarzy ich z żadną patologią.
  • Styl percepcji charakteryzuje się także tym, że osoba, która doświadcza pewnego rodzaju bólu, zaczyna ich stępiać w sobie, a ból naprawdę ustępuje, a serce cierpi na brak tlenu.

    • Jak podejrzewać bezbolesne niedokrwienie?

    Tacy pacjenci nie skarżą się, nic im nie przeszkadza. Dlatego wszystkie osoby z czynnikami ryzyka miażdżycy tętnic muszą przeprowadzić roczne badania serca i naczyń krwionośnych:

    • kontrolować lipidy we krwi (cholesterol całkowity, LDL, triglicerydy).
    • Wykonuj zgodnie z zaleceniami lekarza elektrokardiograficznego, całodobowego monitorowania EKG, echokardiografii, ergometrii rowerowej.

    Przy pojawieniu się jakiegokolwiek, nawet niewielkiego bólu w sercu, nadal lepiej skonsultować się z lekarzem.

    Badanie radioizotopowe

    Dzisiaj scyntygrafia ze scyntygrafii radioizotopowej jest nowoczesną metodą identyfikacji obszarów z zaburzeniami dopływu krwi do mięśnia sercowego.

    Społeczność kardiologów zaleca połączenie tej metody z testami obciążeniowymi.

    W badaniu wykorzystano izotop - radioaktywny tal. Zdrowy mięsień sercowy gromadzi izotop w sposób dość równomierny (już w ciągu 10 minut po podaniu dożylnym), podczas gdy obszary z niedokrwieniem słabo go absorbują. Szacuje się to na zdjęciach.

    Powikłania niedokrwienia "niemego"

    Kardiolodzy i lekarze rodzinni uważają bezbolesne niedokrwienie mięśnia sercowego za poważną chorobę i prognostycznie niekorzystną. Udowodniono, że 34% osób z bezbolesnym niedokrwieniem może rozwinąć klinicznie ciężką dusznicę bolesną, rozległy zawał mięśnia sercowego, i tacy ludzie są narażeni na ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności sercowo-naczyniowej.

    W 1988 r. Przeprowadzono badanie, które wykazało, że niedokrwienie mięśnia sercowego, które nie ma objawów, zwiększa ryzyko nagłej śmierci o 6 razy, rozwój arytmii i zawał mięśnia sercowego o 2 razy.

    Trudności z leczeniem

    Ponieważ ta postać choroby niedokrwiennej serca nie powoduje bólu, wskazane jest dobieranie leków przeciw niedokrwieniu pod kontrolą codziennego monitorowania EKG.

    W praktyce jest jasne, że szczyt bezobjawowego niedokrwienia występuje w godzinach porannych, a także jest wywoływany przez wysiłek fizyczny.

    Główne zasady leczenia bezbolesnego niedokrwienia obejmują:

    1. Eliminacja wszystkich istniejących czynników ryzyka choroby wieńcowej.
    2. Prowadzona jest terapia przeciwpłytkowa. Lekarz zwykle udziela porad na temat przyjmowania cardiomagnyl.
    3. Leki przeciw niedokrwieniu są również przepisywane (azotany, beta-blokery i antagoniści kanałów wapniowych).

    Są przepisane w różnych kombinacjach i dawkach, a brak zmian niedokrwiennych w codziennym monitorowaniu EKG jest uważany za kryterium ich skuteczności. Kierując się praktyką, najskuteczniejszą kombinacją jest połączenie amlodypiny i concor.

    Spośród azotanów korzystne jest stosowanie przedłużonych azotanów, na przykład nafałszowany.

    Leki zmniejszające niedokrwienie mięśnia sercowego

    W rozpoznawaniu zmian niedokrwiennych, które nie powodują dyskomfortu w obszarze serca, którego czas trwania przekracza 90 minut dziennie, wskazana jest angiografia wieńcowa. Ten typ badania jest dobry, ponieważ angiografia wieńcowa pokazuje, czy pacjent wymaga operacji, czy nie.

    Podsumowując wszystkie powyższe, chciałbym dodać, że staraj się nie tłumić objawów jakichkolwiek chorób w sobie, ponieważ wszystkie takie same, szybkie wykrycie i leczenie może pomóc ci żyć długo i szczęśliwym życiem!

    Cichy lub "niemy", niedokrwienie mięśnia sercowego - epizody przejściowego niedokrwienia mięśnia sercowego, obiektywnie wykrywane za pomocą pewnych instrumentalnych metod badawczych, ale nie towarzyszą mu ruchy lub ich odpowiedniki.

    Zjawisko bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego jest w rzeczywistości jednym ze szczególnych przejawów choroby niedokrwiennej serca. Zgodnie z klasyfikacją P. Cohna (1993) wyróżniono następujące rodzaje bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego:

    | Typ I - u pacjentów z udowodnioną koronarografią - udowodnionym hemodynamicznie istotnym zwężeniem tętnic wieńcowych, bez historii udarów, zawału mięśnia sercowego, zaburzeń rytmu serca lub zastoinowej niewydolności serca;

    | Typ II - u pacjentów z zawałem mięśnia sercowego w historii stenokardii;

    | Typ III - u pacjentów z typowymi atakami dławicy piersiowej lub jej odpowiednikami.

    Należy podkreślić, że w klasyfikacji ICD-10 i ukraiński Heart Association niemym niedokrwieniem mięśnia sercowego, jeśli jest jedynym objawem choroby (I typ P. Cohn), przydzielone w osobnym formularzu bezbolesne choroby niedokrwiennej serca i zakodowane pod nagłówkiem 125,6. Możliwość wyizolowania tej postaci jest zdeterminowana potrzebą jej szybkiego rozpoznania ze względu na wysokie prawdopodobieństwo wystąpienia powikłań wieńcowych. Należy podkreślić, że zmiany u osób bez klinicznych CHD odcinka ST typu niedokrwiennego może być uznana za niedokrwienie mięśnia sercowego jedynie w przypadkach, gdy ustawiony charakterystyczny perfuzji, biochemiczne, zaburzenia hemodynamiczne i funkcjonalne wskazujące na brak równowagi pomiędzy zapotrzebowaniem mięśnia sercowego w tlen i podaży, jak również w przypadkach angiografii wieńcowej, hemodynamicznie istotnego zwężenia tętnic wieńcowych.

    Pierwsze objawy kliniczne choroby, takie jak zawał mięśnia sercowego i nagła śmierć wieńcowa, występują u około I pacjentów na tle pozornie pełnego samopoczucia, będąc pierwszymi objawami klinicznymi choroby. Jednak w tych przypadkach często wykrywa się miażdżycę naczyń wieńcowych (zwężenie światła tętnic wieńcowych o 50-70% lub więcej), które występowało w sposób utajony i nie manifestowało się klinicznie aż do pewnego momentu. W związku z tym koncepcja "cichego (bezobjawowego, utajonego, utajonego) niedokrwienia mięśnia sercowego" lub "niemego CHD".

    Ponadto, niektórzy pacjenci z udokumentowanym choroby niedokrwiennej choroby serca przez pewien czas (i nie koniecznie na początku) może przebiegać bezobjawowo, gdy angina i żadnych epizodów niemego niedokrwienia mięśnia sercowego są praktycznie jedynym objawem choroby.

    Zjawisko bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego stwierdza się nie mniej niż w% pacjentów z chorobą niedokrwienną serca ze stabilną i niestabilną dławicą piersiową, aw I - z miażdżycą po zawale serca. W większości przypadków ten sam pacjent ma kombinację zarówno bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego, jak i ataków dusznicy bolesnej. I tylko niewielkiej części epizodów przejściowego niedokrwienia towarzyszą udary (nie więcej niż 20-25% całkowitej liczby), natomiast odsetek bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego wynosi około 40-80%.

    Codzienne monitorowanie EKG ujawnia epizody depresji odcinka ST typu niedokrwiennego średnio u 2-10% "zdrowych" mężczyzn (bezbolesne niedokrwienie mięśnia sercowego typu I).

    Bezbolesne niedokrwienie typu II rejestruje się średnio u 38% pacjentów po przebytym zawale mięśnia sercowego i nie leczonych przeciwdławicowo.

    U pacjentów ze stabilną dławicą piersiową epizody niedokrwiennej redukcji odcinka ST, zgodnie z codziennym monitorowaniem EKG, są wykrywane średnio w 82% przypadków (typ III). Jednocześnie bezbolesne niedokrwienie może być 1,5-3 razy częściej niż bolesne epizody.

    Istotne różnice w częstości wykrywania bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego w różnych badaniach w dużej mierze można wyjaśnić metodami, w których są rejestrowane, a także klinicznymi postaciami choroby.

    Zatem bezbolesne niedokrwienie mięśnia sercowego jest jednym z objawów niewydolności wieńcowej, które nie są mniej powszechne niż dławica piersiowa. Epizody bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego są wykrywane u większości pacjentów z IHD i z reguły ich częstotliwość i czas trwania przekracza częstotliwość i czas trwania bolesnych ataków (angina pectoris).

    Mechanizmy występowania niewydolności krążenia wieńcowego podczas potwierdzonych epizodów bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego są podobne do tych u pacjentów ze stabilną lub naczynioskurczową anginą.

    Przyczyny nieobecności bólu podczas przemijającego niedokrwienia mięśnia sercowego nie zostały jeszcze w pełni zbadane. U pacjentów z epizodami bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego, najprawdopodobniej ważna jest zwiększona zawartość substancji opioidowych, zmniejszenie wrażliwości receptorów bólowych (nocyceptorów) i zwiększenie progu wrażliwości na ból.

    Podstawą bólu przejściowego niedokrwienia mięśnia sercowego, spowodowanego bezwzględnym lub względnym spadkiem przepływu krwi wieńcowej i / lub zwiększeniem zapotrzebowania na tlen mięśniowy, jest uwolnienie szeregu substancji chemicznych o właściwościach mediatorów bólu w centrum niedokrwienia. Najważniejsze z nich to serotonina, histamina, bradykinina, których źródłem są płytki krwi, leukocyty zasadochłonne i komórki tuczne tkanki.

    Jeśli mediatory bólu są wydalane w wystarczających ilościach, dochodzi do pobudzenia specyficznych receptorów bólowych, nocyceptorów. Co więcej, ich wrażliwość w dużym stopniu zależy od stężenia jonów K + i H + w środowisku otaczającym receptory, a także od zawartości prostaglandyn powstających podczas aktywacji metabolizmu kwasu arachidonowego. Uważa się, że prostaglandyny są swoistymi modulatorami uwalniania i funkcjonowania mediatorów bólu w nocyceptorach.

    Z ogniska niedokrwienne bodźce bólowe są przekazywane przez nerwy serca włókien doprowadzających do przykręgowej szyjnego łańcucha i zwojów klatki piersiowej, a następnie szlaku rdzeniowo do mózgu i rdzenia kręgowego tylno przednich i jądrach wzgórza do kory mózgowej, gdzie odczucie bólu jest generowane.

    W transmisji bolesnego podniecenia na poziomie rdzenia kręgowego i wzgórza, ważne miejsce zajmuje tak zwana substancja P, która jest fizjologicznym mediatorem dla włókien wrażliwych neuronów tylnych korzeni rdzenia kręgowego. Stopień uwolnienia substancji P z zakończeń nerwowych włókien czuciowych jest regulowany przez neopeptydy opioidowe enkefaliny i endorfiny. Zapobiegają one uwalnianiu substancji P, dzięki czemu mogą regulować przepływ impulsów bólowych do wzgórza i kory mózgowej.

    Czynniki te mają znaczący wpływ na charakter i intensywność bolesnego ataku, aw niektórych przypadkach mogą nawet zapobiec jego wystąpieniu, pomimo obecności niedokrwienia mięśnia sercowego.

    Drugim ważnym czynnikiem odpowiedzialnym za brak bólu podczas niedokrwienia może być niewystarczająca ostrość samego niedokrwienia i podświadome zaburzenia metaboliczne powodowane przez niego w kategoriach odczuwania bólu. Zgodnie z koncepcją kaskady niedokrwiennej, najwcześniejszym objawem niedokrwienia jest naruszenie perfuzji, metabolizmu i kurczliwości mięśnia sercowego, a dopiero później pojawia się ból.

    Posiadamy własne dane potwierdzające tę hipotezę. U większości pacjentów ze stabilną dusznicą bolesną występowanie bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego można przypisać mniejszej ciężkości i czasu trwania niedokrwienia. Tak więc amplituda depresji odcinka ST i czas jej trwania były znacznie mniejsze przy braku bólu. Szczególnie demonstracyjne były różnice w długości epizodów niedokrwienia mięśnia sercowego z największą głębokością depresji odcinka ST (> 3 mm). Bezbolesne epizody niedokrwienia mięśnia sercowego były 2 razy krótsze niż ból, 6,5 + 0,6 wobec 13,7 + 1,9 min, odpowiednio (p

    Cechy choroby

    Bezbolesne niedokrwienie mięśnia sercowego (SMI) to czasowe zaburzenie dopływu krwi, metabolizmu i elektrycznej aktywności serca, któremu nie towarzyszą określone objawy, takie jak ból lub duszność.

    BBIM może występować jako niezależna choroba lub być łączony z innymi. Statystyki pokazują, że większość osób starszych choruje na BBIM.

    Klasyfikacja bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego

    Bezbolesne niedokrwienie dzieli się zwykle według klasyfikacji Cohna z 1993 r. Na kilka typów:

    • Pierwszy. Pojawia się jednak u osób ze zwężeniem koronarografii, pod warunkiem, że w przeszłości nie doznały one udaru mózgu, zawału mięśnia sercowego, zaburzeń rytmu serca i zastoinowej niewydolności serca.
    • Drugi. Rozpoznano go u osób po przebytym zawale mięśnia sercowego, nie cierpiących jednak na udary.
    • Trzeci. Manifestowane u pacjentów z dławicą piersiową.

    Jeśli upraszczać, to drugi i trzeci typ obejmuje pacjentów z historią choroby niedokrwiennej serca.

    Przyczyny

    Najczęstszą przyczyną bezbolesnego niedokrwienia jest miażdżycowa choroba naczyniowa. Blaszki miażdżycowe nadmiernie zawężają naczynia, tym samym zakłócając dopływ krwi do mięśnia sercowego. Również niedokrwienie może pojawić się na tle skurczu naczyń wieńcowych, które zmieniają aktywność tętnic wieńcowych. Skurcz występuje najczęściej również z powodu arteriosklerozy tętnic.

    Lekarze identyfikują kilka czynników ryzyka, które razem mogą prowadzić do miażdżycy i skurczu, a także do bezbolesnego niedokrwienia. Należą do nich:

    1. cukrzyca;
    2. nadciśnienie;
    3. wysoki poziom cholesterolu we krwi;
    4. częste zawirowania emocjonalne;
    5. otyłość;
    6. siedzący tryb życia;
    7. palenie tytoniu;
    8. nadużywanie alkoholu;
    9. podeszły wiek;

    Objawy charakterystyczne dla bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego znajdują się poniżej.

    Objawy

    Osobliwością bezbolesnego niedokrwienia jest to, że pacjent odczuwa satysfakcję. Objawy bólowe są całkowicie nieobecne, więc pacjent może nie być świadomy swojego problemu aż do wystąpienia powikłań.

    Często chorobie towarzyszą ogólne objawy, takie jak zmęczenie, osłabienie i zawroty głowy, na które wielu pacjentów nie zwraca uwagi. Przeczytaj więcej na temat diagnozy i leczenia bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego.

    Diagnostyka

    Często niedokrwienie występuje przypadkowo, ponieważ nie przeszkadza pacjentowi. Jednakże, jeśli pacjent był podejrzany o bezbolesne niedokrwienie, wówczas pomiary diagnostyczne rozpoczynają się od zebrania anamnezy skarg, życia i rodziny. Dane te pomagają zasugerować niedokrwienie i zidentyfikować czynniki ryzyka. Następnie lekarz przeprowadza badanie fizykalne, które ujawnia szmer w sercu, świszczący oddech w płucach i inne objawy.

    Dalsza diagnostyka to badania laboratoryjne i sprzętowe zaprojektowane w celu potwierdzenia diagnozy. takie można uznać:

    • Ogólne an-z krwi i moczu, pomoc w analizie ogólnego stanu pacjenta.
    • Biohim badanie krwi, które pomaga zidentyfikować czynniki ryzyka niedokrwienia u pacjenta.
    • EKG wykazujące przerost lewej komory.
    • EchoCG, ocena budowy i wielkości serca, stopień miażdżycy, umożliwiający badanie przepływu krwi w sercu,
    • Monitorowanie EKG dla Holtera, wykazujące epizodyczność BBIM.

    Jeśli to konieczne, można przeprowadzić inne badania, np. CPEX, próbki medyczne, próbki izotopów promieniotwórczych i MSCT, które są przeprowadzane tylko przy użyciu określonego sprzętu.

    Bardziej szczegółowo na temat rozpoznania latentnego niedokrwienia mięśnia sercowego powie specjalistom w filmie poniżej:

    Leczenie

    Leczenie bezobjawowego niedokrwienia mięśnia sercowego opiera się na połączeniu technik terapeutycznych i medycznych. Wskazane jest przeprowadzenie działań terapeutycznych w szpitalu, ponieważ pomoże to w śledzeniu stanu pacjenta.

    Terapeutyczny

    W pierwszej parze metoda terapeutyczna ogranicza wszelkie stresy: fizyczne i emocjonalne. W takim przypadku pacjent może wykonywać fizykoterapię, która tylko poprawi jego stan. W każdym razie najpierw musisz omówić ten moment z personelem.

    Podczas całego zabiegu konieczne jest przestrzeganie właściwego odżywiania. Trzeba więc wyeliminować słone i tłuste potrawy, ograniczyć spożycie płynów do 1,2 litra, oprzeć się na warzywach i owocach. W tym samym okresie musisz rzucić palenie.

    Lekarski

    Terapia farmakologiczna ma na celu ogólną poprawę samopoczucia pacjenta i przywrócenie prawidłowego przepływu krwi. W tym celu przepisywane są takie leki:

    1. leki przeciwpłytkowe, które zmniejszają krzepliwość krwi;
    2. beta-blokery, które rozszerzają naczynia krwionośne;
    3. antagoniści wapnia, hamujący wnikanie wapnia do mięśnia;
    4. leki obniżające poziom cholesterolu obniżające stężenie cholesterolu;
    5. Inhibitory ACE, które obniżają ciśnienie krwi;

    Możesz także użyć innych leków, na przykład, azotanów, aby złagodzić objawy bólowe, diuretyki, aby złagodzić obciążenie serca lub antyarytmiczne, aby znormalizować rytmy serca.

    Operacja

    Ponieważ SMI są często odkrywane późno, terapia lekami nie zawsze kończy się sukcesem, dlatego często wymagana jest operacja. do podstawowych typów operacji należą:

    • Angioplastyka wieńcowa polegająca na umieszczeniu metalowego stentu w zwężonym naczyniu. Stent pomaga rozszerzyć naczynie i utrzymać go w dobrym stanie.
    • Chirurgia pomostowania tętnic wieńcowych, podczas której chirurg tworzy łóżko naczyniowe, przez które dostarczana jest krew do dotkniętego obszaru.

    Można również zastosować inne operacje: od angioplastyki balonowej po przeszczep serca.

    Zapobieganie chorobom

    Działania prewencyjne mają na celu wyeliminowanie czynników groźnych i polegają na:

    • Całkowite zaprzestanie palenia.
    • Regulacja spożycia napojów alkoholowych. Na dzień nie można spożywać więcej niż 30 gramów alkoholu.
    • Wyjątek stres psycho-emocjonalny. Jeśli nie możesz ich uniknąć, musisz wziąć środki uspokajające.
    • Utrzymuj prawidłową masę ciała. Możesz znaleźć optymalny indeks dla siebie, korzystając z kalkulatora z sieci lub dzieląc swoją własną wagę w kg na wysokość w metrach, do kwadratu. Indeks powinien wynosić od 20-25.
    • Obserwowanie normalnej aktywności fizycznej. Fiz. ładunki muszą być codzienne i stałe, co najmniej 20 minut dziennie. Oddzielnie od nich wskazane jest angażowanie się w dynamiczne ćwiczenia cardio.
    • Zgodność z zasadami racjonalnego żywienia, w którym spożycie tłustych, smażonych i konserwowanych pokarmów zostanie zmniejszone. Aby normalnie funkcjonować serce, musisz jeść więcej błonnika, warzyw i owoców, chudego mięsa i ryb.
    • Kontroluj poziom cholesterolu, cukru we krwi i insuliny.

    Nawet przy przestrzeganiu wszystkich powyższych zaleceń konieczne jest okresowe poddanie się rutynowemu badaniu kardiologa.

    O diecie podczas choroby wieńcowej powie wideo poniżej:

    Komplikacje

    Najczęstszym powikłaniem bezbolesnego niedokrwienia jest przejście do innej postaci choroby. W tym przypadku pacjent ma bolesne ataki i inne objawy, w zależności od postaci. Inne powikłania to:

    1. ostry zawał mięśnia sercowego;
    2. zaburzenia rytmu serca;
    3. chroniczna niewydolność serca;

    Pomimo faktu, że bezbolesne niedokrwienie jest bezobjawowe i może wydawać się, że nie stanowi zagrożenia dla życia pacjenta, patologia może prowadzić do nagłej śmierci wieńcowej. Bez kompetentnej pierwszej pomocy śmierć wieńcowa zawsze kończy się śmiercią.

    Zgodnie z nowoczesnymi koncepcjami, takie leczenie jest przede wszystkim determinowane przez postać choroby niedokrwiennej serca, przeciw której rozwija się bezbolesne niedokrwienie mięśnia sercowego [1, 2, 3, 7].

    Leczenie bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego typu I (zgodnie z klasyfikacją Cohna)

    Badanie wykazało SWISSI I (Swiss badanie interwencyjne na cichego niedokrwienia typ I), u chorych z niemym niedokrwieniem mięśnia sercowego na tle bezobjawowej choroby wieńcowej (I typ SMI), zidentyfikowane za pomocą testów z ćwiczeń fizycznych (test stres rower) i zweryfikowane zgodnie z echokardiografii stres, perfuzji scyntygrafii wentylacja mikrocytów lub radionuklidów, prowadzenie terapii przeciw niedokrwieniu (oprócz korekty czynników ryzyka CHD) może znacznie poprawić rokowanie [5].

    Tak więc, na 11,2 ± 2,2 lat obserwacji łączone występowania zgonu, bez skutku śmiertelnego zawału mięśnia sercowego i ostrego zespołu wieńcowego rewaskularyzacji wymagających hospitalizacji i 12% w grupie terapii przeciw niedokrwieniu, podczas gdy w grupie, która odbyła tylko korekta czynników ryzyka - 61%.

    Leczenie przeciwniedokrwienne obejmowało bisoprolol beta-blokera w dawce 5-10 mg / dobę; antagonista wapnia - amlodypina w dawce 5-10 mg / dobę; Molsydomina (lek podobny do azotanu) w dawce 4-12 mg dwa razy dziennie lub ich połączenie.

    Leczenie rozpoczęto od monoterapii jednym z leków, utrzymując przy tym bezbolesne niedokrwienie mięśnia sercowego z ergometrią rowerową po 1 miesiącu, dawkę leku zwiększono, utrzymując BBIM, kolejny lek dodano po 3 miesiącach itd. Ponadto wszyscy pacjenci z tej grupy otrzymywali aspirynę w dawce 100 mg / dobę.

    Korekta czynników ryzyka choroby niedokrwiennej serca, które zostało przeprowadzone w obu grupach obejmują optymalizację diety, normalizacja masy ciała, zaprzestanie palenia tytoniu, regularne ćwiczenia, a jeśli to konieczne - leczenie farmakologiczne hipercholesterolemii (statyny), cukrzycy (przeciwcukrzycowe leki do podawania doustnego), nadciśnienie nadciśnienie (inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę).

    Połączenie beta-blokera z długo działającym dihydropirydynowym antagonistą wapnia uznano za najbardziej optymalną kombinację przeciwniedokrwienną. Ta kombinacja skuteczności przeciwniedokrwiennej przewyższała monoterapię każdym z badanych leków [5].

    Leczenie bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego typu II (zgodnie z klasyfikacją Cohna)

    Drugi rodzaj to SMI odcinki cichego niedokrwienie mięśnia sercowego zidentyfikowane obejścia (Holter) monitorowanie elektrokardiogramu (EKG) lub w teście tolerancji wysiłku u pacjentów z uprzednio udokumentowaną przenoszonego mięśnia sercowego.

    W tym przypadku nieme niedokrwienie mięśnia sercowego z reguły nie musi być weryfikowane innymi metodami badawczymi, a leki beta-adrenergiczne są lekami z wyboru. Jeśli nie są wystarczająco skuteczne, zaleca się dodanie antagonistów wapnia długo działającej serii dihydropirydynowej (amlodypiny lub innych). Ponadto, tego rodzaju pacjentów wymaga się przez całe życie (przeciwwskazań) środki odbioru przeciwpłytkowe (kwas acetylosalicylowy i / lub klopidogrel), statyny, inhibitory konwertazy angiotensyny (inhibitory ACE), jak i agresywnym korekcji czynników ryzyka (zob. Powyżej), [3 7. 8].

    Leczenie bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego typu III (zgodnie z klasyfikacją Cohna)

    SMI w ostrych zespołach wieńcowych (w tym zawał mięśnia sercowego i niestabilna dławica piersiowa)

    To odbywa się na wspólnych standardach leczenia tych warunków, mające na celu przywrócenie przepływu wieńcowego: trombolityczne i przeciwpłytkowe terapii, ewentualnie - pilna rewaskularyzacja mięśnia sercowego (w większości przypadków - przezskórnej angioplastyki balonowej z implantacją stentu), na początku stosowania beta-blokery, statyny, inhibitory ACE, korekcji współczynnika ryzyko.

    Utrzymując bezbolesne niedokrwienie mięśnia sercowego na tle optymalnego leczenia farmakologicznego zgodnie z ambulatoryjnym monitorowaniem EKG lub testami wysiłkowymi przez 1-2 miesiące po ostrym zespole wieńcowym i / lub rewaskularyzacji, konieczne jest przeprowadzenie koronarografii celem wyjaśnienia potrzeby i możliwości planowej chirurgicznej rewaskularyzacji mięśnia sercowego (aortotomia) operacja pomostowania wieńcowego lub przezskórna angioplastyka balonowa z implantacją stentu) [1, 3, 7].

    Wszyscy tacy pacjenci potrzebują także dożywotniego (w przypadku braku przeciwwskazań) leku do wtórnego zapobiegania chorobie wieńcowej: leków przeciwpłytkowych (aspiryna i / lub klopidogrel), statyn, inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE) i agresywnej korekty czynników ryzyka (patrz powyżej).

    SMI ze stabilną dusznicą bolesną

    Wykryto podczas monitorowania ambulatoryjnego EKG lub podczas wykonywania testów aktywności fizycznej u osób ze stabilną dusznicą bolesną; w większości przypadków nie wymaga weryfikacji innymi metodami badawczymi.

    Łącząc bezbolesne niedokrwienie mięśnia sercowego i stabilną dusznicę bolesną (objawowe niedokrwienie mięśnia sercowego), stosuje się trzy główne grupy leków przeciw niedokrwieniu (beta-blokery, antagoniści wapnia o długotrwałym działaniu, azotany i substancje podobne do azotanów), jak również ich kombinacje. Ponieważ, zgodnie z wieloma badaniami, w przeważającej większości przypadków "początkowym" mechanizmem rozwoju bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego jest wzrost częstości akcji serca (HR), beta-blokery mają przewagę w tej sytuacji, a jeśli są nie do zniesienia lub jeśli istnieją przeciwwskazania do ich stosowania antagoniści wapnia (werapamil i diltiazem) [4, 6, 8].

    U niektórych pacjentów przyczyną bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego jest skurcz naczyń bez zmiany częstości akcji serca, a korzystne jest podawanie długodziałających antagonistów wapnia. Możliwe jest rozróżnienie tych dwóch mechanizmów rozwoju BBIM za pomocą ambulatoryjnego monitorowania EKG.

    Wszyscy pacjenci ze stabilną dusznicą bolesną są również leczeni przez całe życie z wtórnego zapobiegania chorobie wieńcowej i agresywnej korekcji czynników ryzyka.

    Jeżeli epizody bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego utrzymują się po kilku miesiącach optymalnego leczenia medycznego, koronarografia jest konieczna, aby wyjaśnić potrzebę i możliwości planowanej chirurgicznej rewaskularyzacji mięśnia sercowego, ale w większości przypadków ta procedura poprawia jakość życia, ale nie rokowanie [4. 9].

    SMI z wariantem dławicy piersiowej (Prinzmetala)

    Wykrywane jest prawie we wszystkich przypadkach tylko z monitorowaniem EKG pacjenta; bardzo rzadko - gdy w spoczynku zapisywane jest standardowe EKG. Ponieważ ten typ dławicy jest spowodowany wyłącznie przez skurcz dużych naczyń wieńcowych, beta-blokery w tej sytuacji są przeciwwskazane. Najskuteczniejsze jest mianowanie długodziałających antagonistów wapnia, jeśli to konieczne - azotanów. Przekonujące dane na temat wpływu leczenia farmakologicznego na rokowanie wariantowej dławicy piersiowej nie zostały jeszcze uzyskane. Przy braku skuteczności leczenia zachowawczego implantacja stentów jest czasami stosowana w miejsce skurczu tętnicy wieńcowej. Ponieważ nie ma istotnego zwężenia tętnic wieńcowych u większości pacjentów z wariantową dławicą piersiową, jednoznaczne dowody korzyści z takiego leczenia nie są jeszcze dostępne.

    Wszystkie te osoby również potrzebują agresywnych, przez całe życie czynników ryzyka.

    "Nowe" leki przeciwdławicowe i łagodne niedokrwienie mięśnia sercowego

    Nie badano wystarczającej wartości stosunkowo nowych leków przeciw dusznicy bolesnej, trimetazydyny, iwabradyny i ranolazyny w leczeniu bezbolesnego niedokrwienia mięśnia sercowego. Specjalne badania dotyczące skuteczności leczenia BBIM były prowadzone tylko dla ranolazyny i wykazały zachęcające wyniki, ale ten lek nie jest zarejestrowany na Ukrainie i nie jest dostępny.

    Trimetazydyna jest oficjalnie zalecana przez europejskie i ukraińskie towarzystwa kardiologów jako dodatkowy (do β-adrenolityków, antagonistów wapnia i azotanów) lek przeciwniedokrwienny do leczenia stabilnej dławicy piersiowej. Jednak nie ma danych, które mogłyby potwierdzić jego pozytywny wpływ na rokowanie u pacjentów z SMI i objawami dławicy piersiowej. Iwabradyna wykazała pewną skuteczność w poprawie rokowania w leczeniu dławicy piersiowej u pacjentów z niewydolnością serca i częstością akcji serca powyżej 70 na minutę, ale nie wiadomo na pewno, w jaki sposób dane te można ekstrapolować na wszystkie osoby z bezbolesnym niedokrwieniem mięśnia sercowego.

    Chernobrivenko A.A.
    Kardiolog najwyższej kategorii, doktor,
    Głowa Centrum przeciwnadciśnieniowe w dystrykcie Darnitsa, Kijów

    Pinterest